Γιωργής Κότσιρας: Εγκώμιο (1)

Να σε φωνάξω μέσα από τη μνήμη;

Κυλάς εδώ καθώς από το χέρι
Σ' έχουν πάρει πια οι νεφέλες

Εδώ που η Κύπριδα έχει αναδυθεί
Με τους γυαλιστερούς λαγόνες
Γυναίκα περπατώντας χλοερά νερά.

Κύματα κύματα η καρδιά του αφρού
Καθώς τα μάτια σφάλισες
Νύχτα να γεννηθείς
Σε βαθουλώματα που λάμπουν άστρα

Και η Σελήνη διπλομέτωπη
Σε μυστηριακή γιορτή
Κοιτούσε εκστατική το περιγιάλι.

Αποχαιρετισμός του Ορφέα- Θεέ!
Τι νύχτα φοβερή στο βάρος του νερού
Τι όραμα καθώς αναδυόταν η μορφή σου
Τι πέτρες στο νερό γυναίκα όλο μαργαριτάρι!

Αξέχαστη εποχή
Που σε πατρίδα ο έρωτας έχει υψωθεί
Στη χώρα τη θαλασσινή την Κύπρο
Κύπριδα- Ελένη

Όπου σας όρισε να ζήτε ο Απόλλων.


Η ΛΑΜΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ (1983)