Το δέντρο του ουρανού έχει φύλλα δροσερά
Κι ένα φεγγάρι που δε θεραπεύει η μνήμη.
Είναι κάποια αναστάσιμη γιορτή
Και φέγγει λαμπερό το περιβόλι
Στη σκόνη αμάραντο των λουλουδιών.
Αχ η παλίρροια πώς με αναστατώνει των πουλιών
Πώς με τρομάζει η πίκρα στη χαρά των λουλουδιών
Τα καταβροχθισμένα φύλλα και τα σαρκοβόρα έντομα.
Γέμισε ο ύπνος με φτερούγες τ' όνειρό μου
Και μια ευωδιά από ρίγανη κι από θυμάρι
Με θλίψη χρωματίζει τη χαρά μου.
Βρέχει μια λυπημένη βροχή
Σαν αχνοφέγγει ο ύπνος στ' όνειρο
Κι ας λάμπει καλοκαίρι ο ουρανός.
Έχει το χρώμα της χαράς η πίκρα μου
Κι ας είναι τόσο λυπημένη η περιδιάβασή μου
Κι ας είναι μια χαρά Θεού μες στην ψυχή σας!
Η ΛΑΜΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ (1983)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου