Μιχάλης Κατσαρός: λ

Λουλούδια με πλάγια τέχνη μικρή
λουλούδια με γωνία παρθενική.

Το είχα μελετήσει πρώτα
εκεί στου Ματίνα
εκεί στην Ευγενική
εκεί, ακόμα πιο πριν
πιο πριν ακόμα, όταν
μου φώναζαν από μπαλκόνια
άμμα μος σολού
όταν πλάγιοι δρόμοι κορυφούντο
σε παλιά ρημαγμένα σοκάκια.

Το είχα δει σε μαύρες πλάκες
άσπρο σαν γάλα νταμαριού
το είδα όταν το έσκαγε
                        να περπατήσει αλλού.

Το πλάγιο τεχνικό λουλούδι.

Ο γίγας της Ρωσσίας ο παλιός
το έφερνε χαραγμένο
ο γίγας της Ρωσσίας ο νέος
το έχει χαραγμένο
αρχικό και ονομαστικό
όρθιο με ευθείες οριζόντιες το έχει
καθώς πάνω στο ψημένο χώμα.
Το γράφω ποίημα αρεστό
για παρελθον και για μέλλον
το φέρω στην τσέπη μου
φρέσκο λεπτό σαν άγαλμα
                 Αρχιεπισκόπου
το ένα αυτό λεπτό λέω για κείνο.

Στένεψαν τα όρια του λουλουδιού
στην έννοια να περάσω.
Στένεψα το πλατύ ποτάμι
μισώντας.

Με μάγεψες εσύ γραφή
και τα λουλούδια μαραθήκαν
τα πρώτα εκεί που φύτεψα
στο περιβόλι.

Περίεργο, δεν βρήκα άλλη
λέξη για σένα τίποτα
μονάχα το λουλούδι
μονάχα το λουλούδι
και όχι.

Να κλείσω είναι καιρός
είναι ώρα
είναι το πλοίο έτοιμο
μας πέρνει όσο
να επιμένεις.

Λάκησε γρήγορα στα λουλούδια.


ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟΝ (1978)