Έκτωρ Κακναβάτος: Ελλειψοειδής φιάλη

Διότι κατανυκτικώς τα χελιδόνια, που εννοείς
δεν ήρθαν φέτος,
διότι εσένα υπαινίσσομαι περιπαθή αυστριακέ
κατά κόσμον Δημήτριε
ότι σαράντα πλέθρα είτανε ξαρχής το μέτωπό σου
κ' είχε να πάρει απάνω κι άλλο
ότι το 'σβησε τ' αχνάρι μας άνεμος δυτικός χειροδικώντας.
Ρωτάμε πού και πότε χάθηκε η παραβολική μας πτήση,
πού είναι η χαρακιά που σύραμε στη γης
πού οι διαβήτες, πρώτος σερνάμενος και δεύτερος
και πέμπτος διασκελισμός κι ο διακόπτης
που σωπάσαμε;
Η σαρανταποδαρούσα μέσα μου δεν σε βρίσκει πια
φευγάτο και παράνομο
σκόρπισες και πας τ' ανέμου
έχασες κέντρα και αξόνια και τα ξιφήρη
χελιδόνια φέτος
ω και τούτη τη φορά Δημήτριε.
Η λέξη κάγκελο σκούζει που περνάς ο αυριανός
ο άταφος,
η χαλυβουργία πίσω σου ξεφωνίζει  ε γ ώ
μέσα στον παγετώνα,
δοξάρι αγριεμένο με γερακοκούδουνα κρούει
κρούει, χάνομαι.


ΟΔΟΣ ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΩΝ (1978)