Η χλόη τρυφερή στην ιστορία σου
Το χώμα καίει στο εκμαγείο σου
Για να χαράξει τις αδρές ρυτίδες της
Η αγρύπνια στων προγόνων τη ματιά.
Η φωτεινή συνείδηση απ' τους πελασγούς
Ίωνες στην κιονόκρανη κορμοστασιά
Με ξίφος στη θηκάρι αγέρωχο
Πατρίδα με τη θέρμη του Ήλιου
Στο παρελθόν προμήνυμα απ' το μέλλον!
Στο μετωπό σου ξέσκεπο και στα νερά
Λάμπει το αστέρι με δροσιάς αφρούς
Κι ένα φεγγάρι κάθε τόσο ραγισμένο.
Πόσοι δε βρόντηξαν από τον ουρανό θυμοί
Να σπάσουν τα παραθυρόφυλλά σου!
Ζης θαλερή στη φλόγα της σπιθοβολής
Με το ψωμί επιούσιο ευαγγέλιο
Κι έχεις στη θύμησή σου τη φωτιά
Σταυρό το ξίφος με το λιανοντούφεκο
Και το κρυμμένο σκοτεινό μαργαριτάρι
Πόσο το μέλλον φτάνει αργά στο παρελθόν!
Η ΛΑΜΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ (1983)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου