Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

«Όταν λέμε πως ο έρωτας πρέπει να αναθεωρηθεί...»



-  [...] Μου μιλούσες για τα Ταξίδια του Κουκ που δεν έχω διαβάσει. Θα ήθελα να μου πεις περισσότερα γι' αυτό το έργο που, καθώς φαίνεται, μετρά στην ιστορία των ανακαλύψεων μακρινών νησιών - ποιητικά μακρινών.
-  Συγκράτησα κυρίως το περιστατικό της συνάντησης ενός ναυτικού και μιας όμορφης νησιώτισσας. Ελλείψει μιας κοινής γλώσσας, αυτά τα δύο όντα που αγαπιόντουσαν κατόρθωσαν να πουν τα πάντα με μια γλώσσα που επινόησαν, φτιαγμένη αποκλειστικά από χάδια. Αυτό το περιστατικό εξουσιάζει κατά τη γνώμη μου, τη μακρόσυρτη ονειροφαντασία που ξεχύνει το έργο. Οι Ευρωπαίοι, και στην προκειμένη περίπτωση οι Άγγλοι, παίζουν ελεεινά το ρόλο τους. Δεν τα καταφέρνουν μέσα σ' ένα τέτοιο πλαίσιο -όπου ατέλειωτα η ματιά διαγράφει τη φιδίσια γραμμή- να αναπολήσουν αυτά τα νεαρά, στεφανωμένα με λουλούδια, κορίτσια που έφευγαν κολυμπώντας μπροστά στα καράβια. Όταν λέμε πως ο έρωτας πρέπει να αναθεωρηθεί...
-  Όλα πρέπει να αναθεωρηθούν. Το πιστεύω κι αναλογίζομαι την αβάσταχτη έλλειψη που θα ήταν το αποτέλεσμα μιας μέγιστης συνένωσης του κόσμου. Ένας κόσμος όπου τίποτε δε θα χρειαζόταν να αναθεωρηθεί; τότε, το τέλος του κόσμου.

[...]

Το ίδιο βράδυ, ο κυβερνήτης του στρατοπέδου μου κοινοποιεί την άδεια να κατοικήσω ελεύθερα στην πόλη μαζί με τους δικούς μου, υπό τον όρο πως θα παρουσιασθούμε την επομένη στον διοικητή της χωροφυλακής.
Αυτός -είναι μια απ' τις πιο σκληροτράχηλες και σκοτεινές μορφές του καραβιού- μας ετοιμάζει μια υποδοχή αρκετά ενοχλητική. Η χαρακτηριστική αγένεια των λόγων του ανταγωνίζεται κάτι το καλοκάγαθο στον τρόπο διακυβέρνησής του, ακόμη δυσκολότερα υποφερτό. Χρειάζεται να επιστρατεύσω όλες τις χάρες της ελευθερίας μου, που ανάκτησα, για να αντέξω, έστω και για λίγα λεπτά, ό,τι προσβλητικό υπάρχει στους τρόπους ενός τέτοιου όντος. «Θα μου δώσετε το όνομα του ξενοδοχείου σας, όμως προσέξτε καλά. Ποιητής σουρεαλιστής, υπερρεαλιστής, αυτά δεν τα χρειάζεται η Μαρτινίκα. [...]».


Αντρέ Μπρετόν: Μαρτινίκα, η γητεύτρα των φιδιών, μετάφραση Λήδας Παλαντίου, εκδ. Αιγόκερως, σελ. 24-24, 60-61

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου