«Η λογοτεχνική τουλάχιστον μόρφωσις του Νεοέλληνος ακολουθεί τον δρόμον από των νέων προς τα αρχαία, όχι τανάπαλιν. (...) Χωρίς την στοιχειώδη καλαισθησίαν και τας απαραιτήτους αισθητικάς κατηγορίας, αι οποίαι (...) πάντως κατά πρώτον εις την μητρικήν λογοτεχνίαν αποκτώνται, δεν πρέπει να ελπίση κανείς να καταλάβη τους Ελληνας ή Ρωμαίους ποιητάς, ως ποιητάς» (Μελέτες και Αρθρα, 241).
«Τον Όμηρον δεν θα αισθανθή ποτέ εκείνος που δεν συνεκινήθη από τα δημοτικά μας τραγούδια, τον Ερωτόκριτον ή την Φλογέραν του Βασιλιά - διά να μην αναφέρω τα ευρωπαϊκά έπη. Και ο Ομηρος πάλιν θα τον βοηθήση να κρίνη εκείνα και να τα τοποθετήση εις την θέσιν που δικαιούνται να κατέχουν. Κλειστή θα μείνη η ωραιότης της λυρικής ποιήσεως των αρχαίων εις εκείνον που δεν εδιάβασε και δεν ησθάνθη τα ποιήματα του Γρυπάρη, του Σολωμού, του Κάλβου και του Παλαμά» (Μελέτες και Αρθρα, 115).
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου