Σκισμένα τα κορίτσια σα χαρτόνι
με στίγματα από θειάφι μέσα στο κεφάλι
με χόρτο θυμωμένο μεσ’ στο στόμα
να σπάζουν το φλυτζάνι τ’ ουρανού
με δάκρυα τεντωμένα μεσ’ στα μάτια
σα μαύρες ολοκαίνουργιες καρφίτσες
πότε το χρώμα των πουλιών θα τραγουδήσει;
πότε οι πεταλούδες θα χτυπήσουν τα μαχαίρια;
όταν στους ήλιους θα φυτρώσουν άλλα χέρια
κι ο ύπνος θα τους αδειάζει απ’ το σκοτάδι
κι η νύχτα θα ‘ναι όμορφη σα μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου