Τώρα ἄς παύσῃ τῆς κιθάρας
Ἡ γλυκόφωνη χορδή·
'Σ τὴν καρδιά μου τὴ θλιμένη
Τὴ νεότητα ἐνθυμεῖ.
Τὴ νεότητα ποῦ ἀπέρασε
Ἔτσι ὀγλήγορα ἀπό μᾶς
Χωρίς κἄν νὰ μᾶς ἀφήσῃ
Στοχασμό παρηγοριᾶς.
Μόνο μ' ἄφησε ἡ προδότρα
Ἔναν ἄθλιο στοχασμό
Ποῦ σφιχτὰ μοῦ ζωγραφίζει
Τοῦ θανάτου τὸν καιρό.
Νὰ τὸ μάτι ποῦ τὸν ἥλιο
Πολεμάει νὰ ματαϊδῇ,
Καὶ τὸ στόμα νὰ βαστάξῃ
Τὴν στερνή του ἀναπνοή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου