To be carried back to the shrine some dawn
when the sea spreads its far sun-crops to the south
and I make a morning offering again:
that I may escape the miasma of spilled blood,
govern the tongue, fear hybris, fear the god
until he speaks in my untrammelled mouth.
***
Να επιστραφεί μιαν αυγή στον βωμό
όταν θ’ απλώνει η θάλασσα τον ήλιο των σπαρτών της ως τον Νότο
κι εγώ θα κάνω γι’ άλλη μια φορά προσφορά εωθινή:
ν’ αποτινάξω του χυμένου αίματος το μίασμα,
να διοικώ τη γλώσσα, να φοβάμαι την ύβρη, να ευλαβούμαι τον θεό,
έως ότου μιλήσει στο δίχως όρια στόμα μου.
Απόδοση στα ελληνικά:
Γιώργος Κεντρωτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου