Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας...

ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
(Τελείται Μεγάλη Πέμπτη απόγευμα)


Ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον γυμνὸς εἰς κρίσιν ἵστατο καὶ ἐν σιαγόνι ράπισμα ἐδέξατο ὑπὸ χειρῶν ὧν ἒπλασεν• ὁ δὲ παράνομος λαὸς τῷ σταυρῷ προσήλωσε τὸν Κύριον της δόξης• τότε τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη• ὁ ἥλιος ἐσκότασε, μὴ φέρων θεάσασθαι Θεὸν ὑβριζόμενον, ὅν τρέμει τὰ σύμπαντα. Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.


Ο που φωτοφορεί, γυμνός στεκόταν περιμένοντας να Τον δικάσουν και ράπισμα εδέχτηκε από χέρια που 'πλασεν ο ίδιος
Ο παράνομος λαός στον σταυρό τον καθήλωσε τον Κύριο της δόξας
Τότε ήταν που σκίστηκε και το παραπέτασμα του ναού κι εσκοτείνιασε κι ο ήλιος, μην υποφέροντας να βλέπει να βρίζουνε το Θεό, που τα σύμπαντα Τον τρέμουν
Αυτόν ας προσκυνήσουμε


***


Ὃν πάντα φρίσσει καὶ τρέμει καὶ πᾶσα γλῶσσα ὑμνεῖ, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν, οἱ ἱερεῖς ἐρράπισαν καὶ ἔδωκαν αὐτῷ χολὴν• καὶ πάντα παθεῖν κατεδέξατο, σῶσαι θέλων ἡμᾶς ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν τῷ ἰδίῳ αἵματι, ὡς φιλάνθρωπος.


Αυτόν που τον τρέμει όλ' η πλάση και κάθε γλώσσα τον υμνεί, τον Χριστό, την ίδια του Θεού τη δύναμη και σοφία, εράπισαν οι ιερείς και χολή του δώσαν για να πιεί
Κι όλα τ' ανέχτηκε να τα πάθει, αφού να μας σώσει απ' τις αμαρτίες μας ήθελε με το ίδιο Του το αίμα, ως που είναι φιλάνθρωπος


***

Tiziano: Ο ακάνθινος στέφανος (περ. 1542)

***


«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων βασιλεύς. Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανον ἐν νεφέλαις. 'Ράπισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ. Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχη ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμέν σου τὰ πάθη, Χριστέ. Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἒνδοξόν σου ἀνάστασιν».


Σήμερ' απάνω στο ξύλο κρεμάται Αυτός που κρέμασε τη γη στο νερό
Φορά στεφάνι από αγκάθια καμωμένο ο βασιλιάς των αγγέλων
Στολίζεται με ψεύτικη πορφύρα Αυτός που στόλισε με σύννεφα τον ουρανό
Εδέχτηκε ράπισμα ο που 'λευτέρωσε στον Ιορδάνη τον Αδάμ
Καρφώθηκε με καρφιά ο Νυμφίος της Εκκλησίας
Καρφώθηκε με λόγχη ο Υιός της Παρθένου
Προσκυνάμε τα πάθη σου, Χριστέ
Φανέρωσέ μας και την ένδοξή Σου την ανάσταση

Απόδοση στα νέα ελληνικά:

Βασίλης Πανδής