Σταυρωθέντος σου Χριστέ, ἀνηρέθη ἡ τυραννίς...

Εσταυρωμένος δια χειρός Ι. Καρδιόπουλου (1945-1997)

ΑΙ ΜΕΓΑΛΑΙ ΩΡΑΙ

(Τελούνται Μεγάλη Παρασκευή πρωί)

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, ἀνηρέθη ἡ τυραννίς, ἐπατήθη ἡ δύναμις τοῦ ἐχθροῦ, οὔτε γὰρ Ἄγγελος, οὐκ ἄνθρωπος, ἀλλ' αὐτὸς ὁ Κύριος, ἔσωσας ἡμᾶς, δόξα σοι.

Αφού σταυρώθηκες, Χριστέ, καταστράφηκε η τυραννία, καταπατήθηκε η δύναμη του εχθρού κι ούτε άγγελος ούτε κι άνθρωπος, αλλά Συ ο ίδιος ο Κύριος μας έσωσες

Δόξα σε Σένα

***

Τὶ σὲ καλέσωμεν, ὧ Κεχαριτωμένη; οὐρανόν; ὅτι ἀνέτειλας τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης. Παράδεισον; ὅτι ἐβλάστησας τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας. Παρθένον, ὅτι ἔμεινας ἄφθορος. Ἁγνήν, Μητέρα; ὅτι ἔσχες σαις ἁγίαις ἀγκάλαις Υἱόν, τὸν πάντων Θεόν, αὐτὸν ἱκέτευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Τι να σ' αποκαλέσουμε, Κεχαριτωμένη; Ουρανό, επειδή από σένα ανέτειλε ο Ήλιος της δικαιοσύνης;

Παράδεισο, επειδή από σένα εβλάστησε το άνθος της αφθαρσίας; Παρθένο, επειδή δεν διεφθάρης; Αγνή, μητέρα, επειδή είχες στην άγια αγκαλιά σου Υιό τον Θεό των πάντων; Αυτόν ικέτευε για τη σωτηρία των ψυχών μας

***

Σήμερον τοῦ Ναοῦ τὸ καταπέτασμα, εἰς ἔλεγχον ῥήγνυται τῶν παρανόμων, καὶ τὰς ἰδίας ἀκτῖνας, ὁ ἥλιος κρύπτει, Δεσπότην ὁρῶν σταυρούμενον.

Σήμερα το παραπέτασμα του Ναού γκρεμίζεται για να ελεγχθούν οι άνομοι κι ο ήλιος τις ίδιες του τις ακτίνες κρύβει, βλέποντας το Δεσπότη να σταυρώνεται

***

Τοις συλλαβουσί σε παρανόμοις, ἀνεχόμενος οὕτως ἐβόας Κύριε. Εἰ καὶ ἐπατάξατε τὸν ποιμένα, καὶ διεσκορπίσατε τὰ δώδεκα πρόβατα τοὺς Μαθητάς μου, ἠδυνάμην πλείους, ἢ δώδεκα λεγεῶνας, παραστῆσαι Ἀγγέλων, ἀλλὰ μακροθυμῶ, ἵνα πληρωθῇ, ἃ ἐδήλωσα ὑμῖν διὰ τῶν Προφητῶν μου, ἄδηλα καὶ κρύφια. Κύριε δόξα σοι.

Ανεχόσουν τους ανόμους που σε συλλάβαν κι έτσι τους φώναζες, Κύριε:

Κι αν χτυπήσετε τον ποιμένα και σκορπίσετε τα δώδεκα πρόβατα, του μαθητές Μου, θα μπορούσα να φέρω παραπάνω από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων, αλλά μακροθυμώ, για να εκπληρωθούν, όσα άδηλα και μυστήρια σας δήλωσα μέσω των προφητών μου

Δόξα σε σένα, Κύριε

***

Διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ὁ φίλος σου καὶ ὁ πλησίον Πέτρος, ἠρνήσατό σε Κύριε, καὶ ὀδυρόμενος οὕτως ἐβόα. Τῶν δακρύων μου μὴ παρασιωπήσης, εἶπα γὰρ φυλάξαι τὴν πίστιν οἰκτίρμον, καὶ οὐκ ἐφύλαξα, καὶ ἡμῶν τὴν μετάνοιαν, οὕτω δέξαι, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.

Επειδή φοβήθηκε τους Ιουδαίους, ο φίλος και πλησίον Σου ο Πέτρος Σ' αρνήθηκε, Κύριε, και μες σ' οδυρμούς έτσι εφώναζε: Μην παραβλέψεις τα δάκρυά μου, γιατί είπα ότι θα φυλάξω την πίστη, ελεήμονα, και δεν την εφύλαξα

Δέξου τη μετάνοιά μας και ελέησέ μας

***

Ἑλκόμενος ἐπὶ σταυροῦ, οὕτως ἐβόας Κύριε. Διὰ ποῖον ἔργον, θέλετέ με σταυρῶσαι Ἰουδαῖοι; ὅτι τοὺς παραλύτους ὑμῶν συνέσφιγξα; ὅτι τοὺς νεκρούς, ὡς ἐξ ὕπνου ἀνέστησα; Αἱμόρρουν ιασάμην, Χαναναίαν ἠλέησα, διὰ ποῖον ἔργον θέλετέ με φονεῦσαι Ἰουδαῖοι; ἀλλ' ὄψεσθε εἰς ὃν νυν ἐκκεντᾶτε, Χριστὸν παράνομοι.

Σαν σε πηγαίναν στο σταυρό, έτσι εφώναζες, Κύριε:

Για ποια πράξη Μου θέλετε να με σταυρώσετε, Ιουδαίοι;

Επειδή γιάτρεψα τους παραλύτους σας; Επειδή ανέστησα απ' το θάνατο τους νεκρούς;

Εκείνον που αιμορραγούσε γιάτρεψα και στη Χαναναία έδειξα έλεος

Για τι θέλετε να Με σκοτώσετε, Ιουδαίοι;

Άνομοι, θα δείτε ότι αυτός που τώρα λαβώνετε, είναι ο Χριστός

***

Τάδε λέγει Κύριος τοις Ἰουδαίοις, Λαός μου, τὶ ἐποίησά σοί, ἢ τὶ σοὶ παρηνώχλησα; τοὺς τυφλούς σου ἐφώτισα, τοὺς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπὶ κλίνης ἡνωρθωσάμην. Λαός μου, τὶ ἐποίησά σοὶ; καὶ τί μοι ἀνταπέδωκας; ἀντὶ τοῦ μάννα, χολήν, ἀντὶ τοῦ ὕδατος, ὄξος, ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῶ μὲ προσηλώσατε, οὐκέτι στέγω λοιπόν, καλέσω μου τὰ ἔθνη, κακεινά με δοξάσουσι σὺν τῶ Πατρὶ καὶ Πνεύματι, καγω αὐτοῖς δωρήσομαι, ζωὴν αἰώνιον.

Αυτά λέει ο Κύριος στους Ιουδαίους: Λαέ μου, τι σου έκανα; Σε τι σε παρενόχλησα;

Στους τυφλούς σου έδωσα φως, τους λεπρούς σου καθάρισα απ' τις πληγές τους, τον καθηλωμένο στο κρεβάτι άντρα σήκωσα

Λαέ μου, τι σου 'κανα και τι μου ανταπέδωσες; Αντί για το μάννα, χολή κι αντί για το νερό, ξύδι· αντί για την αγάπη, στο σταυρό με καρφώσατε και δε βαστάω πια, λοιπόν· θα καλέσω τα υπόλοιπα έθνη κι εκείνα θα με δοξάσουν μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα κι εγώ θα τους δωρίσω την αιώνια ζωή

***

Δεῦτε χριστοφόροι λαοὶ κατίδωμεν, τὶ συνεβουλεύσατο Ἰούδας ὁ προδότης, σὺν ἱερευσιν ἀνόμοις, κατὰ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, σήμερον ἔνοχον θανάτου, τὸν ἀθάνατον Λόγον πεποίηκαν, καὶ Πιλάτω προδώσαντες, ἐν τόπῳ Κρανίου ἐσταύρωσαν, καὶ ταῦτα πάσχων, ἐβόα ὁ Σωτὴρ ἡμῶν λέγων, Ἄφες αὐτοῖς Πάτερ τὴν ἁμαρτίαν ταύτην, ὅπως γνῶσι τὰ ἔθνη, τὴν ἐκ νεκρῶν μου Ἀνάστασιν.  

Εμπρός, χριστοφόροι λαοί, τρέξτε, για να δούμε τι συναποφάσισαν ο Ιούδας ο προδότης και το άνομο ιερατείο ενάντια στο Σωτήρα μας

Σήμερα ένοχο θανάτου εκρίναν τον αθάνατο Λόγο και προδίδοντάς Τον στον Πιλάτο, τον σταυρώσαν σε κρανίου τόπο

Υποφέροντάς τα όλ' αυτά, φώναζε ο Σωτήρας μας, λέγοντας:

Συγχώρεσέ τους, Πατέρα, τούτην την αμαρτία, για να γνωρίσουν τα έθνη την Ανάστασή μου απ' τους νεκρούς

Απόδοση στα νέα ελληνικά:

Βασίλης Πανδής