Αλέξης Αντωνόπουλος: Το πάθημα του Ηλίθιου Ποιητή

α’
Δεν πρέπει να κοιτάξεις ποτέ
έναν ποιητή στα μάτια
αν δεν θες να γράψει ποίημα για τα μάτια σου.
β’
Δεν πρέπει να γράψεις ποτέ
ποίημα για τα μάτια μιας γυναίκας
αν εκείνη τρέμει την ίδια της την ομορφιά.
Ηλίθιε. Ηλίθιε ποιητή.
Το ήξερες. Οι θεές στο είχαν πει.
Τώρα βλέπεις τα μάτια της
μόνο μέσα από τις λέξεις που έγραψες τότε.
Το χρώμα τους, γαμώτο.
Θα μπορούσες τουλάχιστον να είχες γράψει
κι έναν στίχο για το χρώμα.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ
α’
Δεν μπορώ να γράψω εδώ.
Συνέχεια θόρυβος.
Συνέχεια.
Δεν
σκάνε
ποτέ.
Και όλοι φαίνονται το ίδιο
κι εγώ φαίνομαι το ίδιο με αυτούς.
Και τώρα έχει θόρυβο.
00:32 και δεν σκάνε.
Δεν σκάνε.
Αλλά πρέπει να συνεχίσω να γράφω.
Δεν μπορώ να χάσω κι αυτό.
Δεν πρέπει να ξεχάσω.
β΄
Εύχομαι να διαβάζεις αυτό το ποίημα.
Αν το διαβάζεις, σημαίνει πως τα κατάφερα.
Ή τουλάχιστον κατάφερα να πω κάτι αληθινό εδώ
και ν’ ακουστώ από σένα.
Έχει ησυχία εκεί που είσαι τώρα;
Αν έχει ησυχία, μην κρίνεις τις λέξεις μου αυστηρά.
Οι λέξεις είναι δύσκολες για μένα τώρα, μα θέλω να τις έχεις.
Αν έχει θόρυβο εκεί που είσαι
ή αν ακόμα κι η ησυχία σε κουφαίνει,
όπως συμβαίνει όταν η σιωπή κρύβει
τα όνειρα
που κάποτε μας χρέωσαν ως αμαρτίες,
τότε θέλω να ξέρεις πως είμαι εδώ
με το τετράδιο μου ανοιχτό
και προσπαθώ να μην ξεχάσω.
Παλεύουμε ενάντια σε μια αόρατη απειλή
έναν αιώνιο πόλεμο
που σαν ονομάσουμε με λέξεις
χάνεται
για να επανεμφανιστεί ως μια καινούργια λέξη
ένα καινούργιο δόλωμα που θα ματώσει τα χέρια
όσων προσπαθήσουν να το πνίξουν.
Και κοιτάζοντας τις παλάμες μας
θα δούμε μονάχα το αίμα•
το δικό μας και των αδελφών μας.
Κι εκείνο που προσπαθήσαμε να πνίξουμε
θα ζει και θα μας μαστιγώνει
και θα μας σκοτώνει
κάθε μέρα
μέχρι εσύ
να ονειρευτείς το όνειρο που μας αξίζει.

Η ΘΥΜΩΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Μια γυναίκα σπρώχνει ένα μικρό παιδί.
Πριν το παιδί προλάβει να καταλάβει,
η γυναίκα το αγκαλιάζει•
ίσως τώρα οι σφαίρες να μη φτάσουν το κορμί του.
Όμως τα κορμιά τους είναι σαν τις καρδιές τους
και οι σφαίρες και τα χέρια πίσω από τις σφαίρες
δεν ακούνε την ποίηση
και ενώ η γυναίκα κοιτάζει το παιδί
και το παιδί κοιτάζει τη γυναίκα
ενώ όλα τελειώνουν
η γυναίκα είναι θυμωμένη.
Νομίζει ότι απέτυχε,
αλλά δεν απέτυχε.
Το παιδί πεθαίνει σε μια αγκαλιά.

ΧΤΙΣΕ
Είτε σήμερα σου εύχονται χρόνια πολλά
είτε σήμερα δεν βρίσκουν αφορμή για ευχές ευχών,
Χρόνια Πολλά.
Χρόνια Πολλά και μείνε όπως είσαι
ή άλλαξε με όποιον τρόπο εσύ θες.
Κοίταζε κάθε μέρα τον ουρανό.
Ακόμα και τις μέρες που κανείς δεν σου εύχεται.
Ακόμα περισσότερο τις μέρες που κανείς δεν σου εύχεται.
Όταν μιλάς με μεθυσμένο
άκου με μεγάλη προσοχή τα λόγια του.
Αλλά κράτα μακριά τα χέρια του.
Δίνε σημασία στις χαζές στιγμές.
Για να καταλάβουμε τούτες τις χαζές στιγμές
γράφτηκαν όσα βιβλία έχεις διαβάσει.
Χρόνια Πολλά, και να είσαι όμορφη με τη
δική σου
ομορφιά.
Πολλές φορές, ενώ οι άλλοι μιλάνε μεταξύ τους,
χάνεσαι σ’ ένα θλιμμένο βλέμμα
στο δικό σου θλιμμένο βλέμμα
κι ένας ποιητής προσπαθεί να δει τη θέση των ερωτηματικών
πίσω απ’ το θλιμμένο βλέμμα˙
δεν τα καταφέρνει˙
μα ξέρει πως τότε, ανάμεσα στα λόγια που δεν ακούς, μπροστά σε αγνώστους,
σε βλέπει ενώ είσαι μόνη.
Οι όμορφοι άνθρωποι είναι πιο όμορφοι όταν είναι μόνοι.
Να είσαι όμορφη με τη
δική σου
ομορφιά.
Πίστεψε πως η ζωή είναι ένα ποίημα.
Ακόμα κι αν τελικά δεν είναι,
τι πιο ποιητικό αν τελικά δεν είναι;
Η ζωή είναι ένα ποίημα.
Περπάτα πολύ.
Για τ’ όνομα του Θεού, μην μπαίνεις σε τουριστικά λεωφορεία.
Μην αγοράζεις χάρτες. Οι χάρτες είναι οι περαστικοί˙
μαζί με τους δρόμους, μαθαίνεις και την ψυχή της πόλης.
Άσε τον εαυτό σου να ματώσει
και συνέχισε ν’ αγγίζεις
όσα σε κάνουν να ματώνεις.
Και το αίμα, χρώμα είναι.
Γίνε ηλίθια.
Γέλα με τους έξυπνους που γελάνε με σένα.
Με σένα που πιστεύεις σ’ εκείνα
που θα ‘πρεπε να υπάρχουν.
Σε παρακαλώ,
Χτίσε όσα θα ‘πρεπε να υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν επειδή κανείς δεν τα έχτισε.
Χτίσε. Δείξε μου πώς.

Πηγή