Σιγησάτω πᾶσα σὰρξ βροτεία...

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
(Τελείται συνήθως Μεγάλο Σάββατο πρωί)


Δεῦτε λαοὶ ὑμνήσωμεν καὶ προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αὐτοῦ τὴν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐκ τῆς πλάνης τοῦ ἐχθροῦ, τὸν κόσμον λυτρωσάμενος.


Εμπρός, λαοί, να υμνήσουμε και να προσκνήσουμε το Χριστό, δοξάζοντας την ανάστασή Του απ' τους νεκρούς, γιατί Αυτός είναι ο Θεός μας, Αυτός που τον κόσμο λύτρωσε από την πλάνη του εχθρού


***


Σήμερον ὁ Ἅδης στένων βοᾶ· συνέφερέ μοι, εἰ τὸν ἐκ Μαρίας γεννηθέντα, μὴ ὑπεδεξάμην ἐλθὼν γάρ ἒπ’ ἐμέ, τὸ κράτος μου ἔλυσε· πύλας χαλκᾶς συνέτριψε· ψυχὰς ἅς κατεῖχον τὸ πρὶν Θεὸς ὤν ἀνέστησε. Δόξα, Κύριε, τῷ Σταυρῷ Σου καὶ τῇ Ἀναστάσει Σου.


Σήμερα ο Άδης στενάζοντας φωνάζει: Με συνέφερε να μη δεχόμουν τον Υιό της Μαρίας, γιατί, σαν ήρθε σ' εμένα, κατέλυσε τη δύναμή μου, συνέτριψε τις χάλκινες πύλες και τις ψυχές που κατείχα πριν, ως Θεός τις ανέστησε
Δόξα, Κύριε, στο σταυρό και την ανάστασή Σου


***


Σήμερον ὁ ᾅδης στένων βοᾷ· Κατελύθη μου ἡ ἐξουσία· ἐδεξάμην θνητόν ὥσπερ ἕνα τῶν θανόντων· τοῦτον δέ κατέχειν ὅλως οὐκ ἰσχύω, ἀλλ᾽ ἀπολῶ μετά τούτου ὧν ἐβασίλευον· ἐγώ εἶχον τούς νεκρούς ἀπ᾽ αἰῶνος, ἀλλά οὗτος ἰδού πάντας ἐγείρει. Δόξα, Κύριε, τῷ σταυρῷ σου καί τῇ ἀναστάσει σου.


Σήμερα ο Άδης στενάζοντας φωνάζει: Κατελύθη η εξουσία μου·
Τον δέχτηκα σαν θνητό, σαν έναν απ' τους νεκρούς κι Αυτόν, αλλά για να Τον αποχτήσω, χάνω μαζί μ' αυτόν και όλους κείνους που απάνω τους βασίλευα
Είχα τους νεκρούς πάντοτε δικούς μου, αλλά, ιδού, Αυτός όλους τώρα τους σηκώνει
Δόξα, Κύριε, στο σταυρό και την ανάστασή Σου

***


Σήμερον ὁ ᾅδης στένων βοᾷ· Κατεπόθη μου τό κράτος· ὁ ποιμήν ἐσταυρώθη καί τόν Ἀδάμ ἀνέστησεν· ὧν περ ἐβασίλευον ἐστέρημαι, καί οὕς κατέπιον ἰσχύσας, πάντας ἐξήμεσα· ἐκένωσε τούς τάφους ὁ σταυρωθείς· οὐκ ἰσχύει τοῦ θανάτου τό κράτος. Δόξα, Κύριε, τῷ σταυρῷ σου καί τῇ ἀναστάσει σου.


Σήμερα ο Άδης στενάζοντας φωνάζει: Κατάπιε τη δύναμή μου·
ο Ποιμένας σταυρώθηκε κι ανάστησε τον Αδάμ -
στερούμαι κείνους που απάνω τους βασίλευα και κείνους που κατάπια, λόγω της ισχύος μου, όλους τους απέβαλα·
άδειασε τους τάφους Εκείνος που σταυρώθηκε και δεν έχει πια δύναμη ο θάνατος
Δόξα, Κύριε, στο σταυρό και την ανάστασή Σου


***


Σιγησάτω πᾶσα σὰρξ βροτεία, καὶ στήτω μετὰ φόβου και τρόμου, καὶ μηδὲν γήϊνον ἐν ἑαυτῇ λογιζέσθω· ὁ γὰρ Βασιλεὺς τῶν Βασιλευόντων, καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων προσέρχεται σφαγιασθῆναι καὶ δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς· προηγοῦνται δὲ τούτου οἱ Χοροὶ τῶν Ἀγγέλων μετὰ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, τὰ πολυόμματα Χερουβεὶμ καὶ τὰ ἑξαπτέρυγα Σεραφεὶμ, τὰς ὄψεις καλύπτοντα καὶ βοῶντα τὸν ὕμνον· Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα


Να σταματήσει κάθε σάρκα θνητή και να σταθεί με φόβο και τρόμο και τίποτα γήινο στη γη να μη συλλογίζεται, γιατί ο Βασιλιάς των βασιλέων και ο Κύριος των κυριευόντων προσέρχεται για να σφαγιαστεί και να δοθεί για να φαγωθεί απ' τους πιστούς· και πριν απ' Αυτόν έρχονται οι χοροί των Αγγέλων, με κάθε εξουσία, τα πολυόμματα Χερουβείμ και τα 'ξαπτέρυγα Σεραφείμ, που καλύπτουν τις όψεις τους κι ανυμνούν: Αλληλούια, Αλληλούια, Αλληλούια

Απόδοση στα νέα ελληνικά:

Βασίλης Πανδής