Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός...

Απ' τον Όρθρο της Μεγάλης Τρίτης
(τελείται συνήθως Μεγάλη Δευτέρ' απόγευμα)

Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα· ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν· πρεσβείαις τοῦ Προδρόμου σῶσον ἡμᾶς.

Μες στη νύχτα, δείτε!, έρχεται ο Νυμφίος
Καλότυχος ο δούλος Του που θα βρεθεί μπροστά Του ακοίμητος κι ανάξιος πάλι εκείνος που θα βρεθεί κοιμισμένος
Λοιπόν, ψυχή μου, πρόσεχε μη σε κερδίσει ο ύπνος, για να μην παραδοθείς στο θάνατο, να μην κλειστείς από τη βασιλεία έξω
Αντίθετα, σήκω και φώναζε: Άγιος, Άγιος, Άγιος είσαι Θεέ μας! Δείξε μας το έλεός Σου διαμέσου της Θεοτόκου


***


Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος; ἐὰν γὰρ τολμήσω συνεισελθεῖν εἰς τὸν νυμφῶνα, ὁ χιτὼν μὲ ἐλέγχει, ὅτι οὐκ ἔστι τοῦ γάμου, καὶ δέσμιος ἐκβαλοῦμαι ὑπὸ τῶν Ἀγγέλων, καθάρισον Κύριε, τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς μου, καὶ σώσόν με ὡς φιλάνθρωπος.

Μες στη λαμπρότη των Αγίων Σου πώς να έμπω ο ανάξιος;

Σαν θα τολμήσω νά μπω στο νυφιάτικο σπίτι, ο χιτώνας μου μ' ελέγχει, γιατί δεν κάνει για το γάμο και θα διωχτώ απ' τους Αγγέλους

Καθάρισε, Κύριε, τους ρύπους που λερώσαν την ψυχή μου και σώσε με, ως φιλάνθρωπος που είσαι

***


Ὁ τῇ ψυχῆς ῥαθυμίᾳ νυστάξας, οὐ κέκτημαι Νυμφίε Χριστέ, καιομένην λαμπάδα τὴν ἐξ ἀρετῶν, καὶ νεάνισιν ὡμοιώθην μωραῖς, ἐν καιρῷ τῆς ἐργασίας ῥεμβόμενος· τὰ σπλάγχνα τῶν οἰκτιρμῶν σου, μὴ κλείσῃς μοι Δέσποτα· ἀλλ' ἐκτινάξας μου τὸν ζοφερὸν ὕπνον ἐξανάστησον, καὶ ταῖς φρονίμοις συνεισάγαγε Παρθένοις, εἰς νυμφῶνα τὸν σόν, ὅπου ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων, καὶ βοώντων ἀπαύστως· Κύριε δόξα σοι.

Εγώ που νύσταξα απ' την πολλήν ραθυμία της ψυχής, δεν έχω, Νυμφίε και Χριστέ μου, λαμπάδα καιγόμενη απ' τις αρετές και ομοιώθηκα με τις κόρες τις κουτές, σαν, σε καιρό που έπρεπε να εργάζομαι, ρέμβαζα
Δεσπότη, από την ευσπλαχνία σου μη μ' αποκλείσεις· τινάζοντας τον ύπνο μου το σκοτεινό, άσκωσε κι οδήγησέ με στις φρόνιμες Παρθένες, μες στο νυφιάτικο το σπιτικό σου, όπου ακούγεται δίχως σταμάτημα κανένα γάργαρος ο ήχος των ανθρώπων που γιορτάζουν
Κύριε, δόξα σ' εσένα


***

Ὅταν ἔλθης ἐν δόξῃ μέτ' Ἀγγελικῶν Δυνάμεων, καὶ καθίσης ἐν θρόνῳ Ἰησοῦ διακρίσεως, μὴ μὲ Ποιμὴν ἀγαθὲ διαχωρίσης, ὁδοὺς δεξιὰς γὰρ οἶδας, διεστραμμέναι δὲ εἰσιν αἱ εὐώνυμοι, μὴ οὖν ἐρίφοις με, τὸν τραχὺν τὴ ἁμαρτία συναπολέσης, ἀλλὰ τοὶς ἐκ δεξιῶν, συναριθμήσας προβάτοις, σώσόν με ὡς φιλάνθρωπος.

Σαν θα 'ρθείς με δόξα, με τις δυνάμεις των Αγγέλων τριγύρω Σου, και θα καθίσεις στο θρόνο, Ιησού της διακρίσεως, αγαθέ Ποιμένα, μη μ' αποδιώξεις· γιατί ξέρεις ότ' είναι καλοί οι δρόμοι οι δεξιοί, ενώ οι αριστεροί διεστραμμένοι

Μη μ' οδηγήσεις στην καταστροφή με τ' άλλα ερίφια αντάμα, εμένα που η αμαρτία μ' ετράχυνε, αλλά λογαριάζοντάς με στα δεξιά, σώσε με, ως φιλάνθρωπος που είσαι 

***


Ὁ Νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος παρά πάντας ἀνθρώπους, ὁ συγκαλέσας ἡμᾶς πρός ἑστιάσιν πνευματικήν τοῦ νυμφῶνός σου, τήν δυσείμονά μου μορφήν τῶν πταισμάτων ἀπαμφίασον τῇ μεθέξει τῶν παθημάτων σου, καί στολήν δόξης κοσμήσας τῆς σῆς ὡραιότητος, δαιτυμόνα φαιδρόν ἀνάδειξον τῆς Βασιλείας σου ὡς εὔσπλαγχνος

Είσαι στην ομορφιά πιο ωραίος από τους ανθρώπους όλους, Νυμφίε Χριστέ, εσύ που μας κάλεσες σε δείπνο πνευματικό στο νυφιάτικο το σπίτι Σου
Γδύσε με απ' την ασκήμια των αμαρτιών μου, μες απ' τη μέθεξη των παθημάτων σου,
ντύσε με με ρούχα δοξαστικά και δοξασμένα της ωραιότητάς Σου
και κάνε με χαρίεντα συνδαιτημόνα της βασιλείας σου,
ως σπλαχνικός που είσαι


***


Ἰδού σοι τό τάλαντον ὁ Δεσπότης ἐμπιστεύει, ψυχή μου· φόβῳ δέξαι τό χάρισμα, δάνεισαι τῷ δεδωκότι, διάδος πτωχοῖς καί κτῆσαι φίλον τόν Κύριον· ἵνα στῇς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ ὅταν ἔλθῃ ἐν δόξη, καί ἀκούσῃς μακαρίας φωνῆς· Εἴσελθε, δοῦλε, εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου. Αὐτῆς ἀξίωσόν με, Σωτήρ, τόν πλανηθέντα, διά τό μέγα σου ἔλεος.

Ιδού, ψυχή μου! Το τάλαντ' ο Δεσπότης σού εμπιστεύεται
Δέξου με δέος το χάρισμα κι ύστερα δάνεισ' το σ' αυτόν που σου τό 'δωσε
Δωσ' στους φτωχούς και κάμε φίλο τον Κύριο, για να σταθείς δεξιά του, σαν με δόξα θα 'ρθεί, και ν' ακούσεις την τρισεύγενη φωνή Του: Έλα, δούλε μου, στη χαρά του Κυρίου σου
Αξίωσέ με γι' αυτήν τη χαρά, Κύριε, Σωτήρα μου, κι εμένα που 'χω πλανηθεί, δια το μέγα σου έλεος

Απόδοση στα νέα ελληνικά:

Βασίλης Πανδής