Εξαίσια ώρα χωρίς παρεκτροπές κακές
μιας θερινής βραδιάς γεμάτης έντομα εξοχικά
μακρυά απ' τους ριψάσπιδες και τους θεόθεν δολερούς.
Όσο πείσμα και να 'χουμε δεν τους σηκώνουμε τους νεκρούς μας
-τους ακριμάτιστους αθώους διδακτικούς πανέμορφους νεκρούς-
γιατί η ζέστη η απλωσιά το εξαίσιο χαλάρωμα
μας έχουν κάνει πάλι φιλομειδείς σίγουρους για τη μόνη αλήθεια
-τη Μέλλουσα- έτοιμους ν' αγνοήσουμε
ως και τον πρώτο μαύρο κύκλο κάτω από τα μάτια.
ΔΙΑΥΛΟΙ (1980)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου