Τώρα που αποτρυγήσαμε
ας λάμψει κι ας βροντήσει,
ας βρέξει κι ας χιονίσει
που δεν με μέλλει πλιο.
Σε λίγες μέρες κλέφτικα
και πάλι θα γυρίσω,
τη νύχτα να μεθύσω
με το κρασί το νιο.
Ω μαγικές κανάτες μου
εμπρός ετοιμασθείτε,
σε λίγο να δεχθείτε
τ' αφράτο το κρασί.
Και μη μου το βαφτίσετε
ταβερναρέοι, παιδιά μου,
αφήστε στην κοιλιά μου
τουρκόπουλο να μπει.
Να μου δροσίσει άδολο
και νιόπιαστο απ' το μπότη
το λάρυγγα, το σκότι
το νου και την καρδιά.
Και τώρα που το νιόκρασο
μες στα σκαφόνια αφρίζει,
αν βρέχει κι αν χιονίζει
δεν δίνω ένα παρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου