Χαμήλωσε το φως
Κοιμήσου επιτέλους
(Βραδυνή κουβέντα, καλοκαίρι σε νησί)
Απ' όλα κείνα που κάποτε θα πρέπει να ξεχάσω
γιατί δε γίνεται ν' αποτυπώνουμε τα πάντα
θέλω να ονοματίσω οχτώ άχραντες εσπέρες του Ιουλίου
ίσως από ανάγκη να ελέγχω αδιάκοπα τα πάντα
ως και τ' αξιοσέβαστα τα αιώνια
που γίνονται θάνατος και ομορφιά μαζί
στις ύστατες φωτοσκιάσεις της μέρας εκείνης
της ειδικής που τα βιώσαμε προσωρινά.
Έρχεται η νύχτα εξεγείρονται όλα τ' απτά
ή ίσως εκείνα που θα ήθελα ενδόμυχα
να ξεκουράσω την αυγή μου και τη γεύση μου
τούτο το καλοκαίρι πέφτει σταγόνα - σταγόνα
στο ποτήρι μου και το απολυμαίνει
πενθώντας μ' όλη του την ψυχή
συνειδητά και χωρίς ούτε ένα διάλειμμα
για παληές αδικαίωτες ώρες.
ΔΙΑΥΛΟΙ (1980)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου