Δ.Π. Παπαδίτσας: Υιός Οιάγρου

δίψᾳ αὖος ἐγώ καὶ ἀπόλλυμαι

ΟΡΦΙΚΟ

Στεγνός από τη δίψα σου
στο γυρισμό σου
πλάι στη λευκή κυπάρισσο
ρίψε την ονειρόπετρα στη λίμνη

Αριστερά σου
πιες απ’ την άλλη κρήνη

Τί με καλείς πού με καλείς
σε ποιό σημείο με σκάφτεις;

Μην πλησιάσεις

Ούτε θα μάθεις
ούτε αν ρωτήσεις θ’ απαντήσεις
διότι διψοπρεπώς συγκατανεύεις
δενδροπρεπώς φτάνεις στο σύννεφο
με τον καρπό και το λιβάδι αμφικαλύπτεσαι

Είσαι ή δεν είσαι ζωντανός
βροντάει το πέσιμο της γύρης
κι έχουν σωπάσει
του σκελετού σου οι ψίθυροι.

11.1.1984

ΤΟ ΠΡΟΕΟΡΤΙΟΝ (1986)