Τρίτη 6 Αυγούστου 2019

Έκτωρ Κακναβάτος: Οι ώχρες




«Φέρτε τον μπροστά μου που γελά
εκείνον δεξιά τον δεύτερο.
Στήσε τον να με κοιτά στα μάτια
όταν μιλάω».
Αυτός,
ιδού κατάπτυστος τάχαμ πιλότος
ή λίγδης μες στ' Ανάπλιν.
Παρότι με ληθαργικά κατράμια ο Τάμεσις
εξόρκισε την ιλαρά του,
μ' όλο που κάτω από μουσαμπάδες
σε κήτη των μαούνων μυηθείς,
νυν ξέμπαρκος αν και Φληβάς
δεν νογά καταπού πέφτει η θάλασσα
κι ακόμα μη αντέχοντας όγδοος και εγελιανός
έγινε ουρλιαχτό της Γκιώνας, έφυγε.
Ξοπίσω του το χακί μυαλό μου έριχνε
όπως εξάσφαιρο.

Τέλος πήρε να φυσά πράσινος άνεμος
η τοιχογραφία σκοτείνιασε
ξάφνου, οι ώχρες, φώναξα, οι ώχρες
ιδού ιδεατόν σημείον αδελφοί, η μόνη εμβασία
ελκομένη στη χόβολη.


ΟΔΟΣ ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΩΝ (1978)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου