Χέρσος ο πόνος του έρωτα δίχως
του καιρού την εξάρθρωση
ο αγρός της φλόγας μου το αύθαδες έαρ
η πυροστιά του απείρου η σκέψη μας
κι ο μαστός της μητέρας παλιορκούμενος
από τέτοια γευστική ευγνωμοσύνη
/ διακοπή ρεύματος /
δάκνοντας ανεπίληπτα τους γλουτούς
της ειμαρμένης
τα νοήματα: τις ραφές τα στριφώματα
της έκπαγλης ματαιότητας
/ανάβω τσιγάρο
μόλις τ’ άναψα/
ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου