Τσακίζεις τούτο το κλαδί τσακίζεις τ' άλλο
μα το νερό που γύρευες δεν είναι εδώ.
Περνάς τα χώματα περνάς τις πέτρες
μα δε θα βρεις τ' άσπρο ποτάμι.
Ξέρες μονάχα κι άμμους κι ερημιά
θάμνα στον ήλιο κόκκινα
πιο πέρα σίδερα και ξύλα. Φώναξε.
Θ' ακούσουν τη φωνή σου και θ' αποκριθούν
μ' όμοια φωνή. Μα δε θυμούνται πια
πότε ήρθαν τι γυρεύουνε
σ' αυτό το πέρασμα
το σκοτεινό.
Μην προχωρήσεις.
Θα σε ρημάξει η σκόνη θα σε καταπιεί
και μη φωνάξεις.
Έτσι μέσα στο φως τ' απέραντο τ' άσπρο ποτάμι
δε θάρθει πρόσμενε ποτέ δε θάρθει
τ' άσπρο ποτάμι
τ' άσπρο ποτάμι.
*Ποτάμι του Μωριά, ο Ερύμανθος.
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Β' (1957)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου