Ποδήρης Λανσελότος ντυμένος σίδερο
απέναντι ζεστό λιθάρι σημάδι του κάρβουνου
κι ανάμεσό τους όλος λέπια ο μύθος.
Ακούγοντας τον Γαλαξία μάντευες σχήματα·
μπήκαμε τότες στην ερώτηση: ίνα τι οι μπετονιέρες
επληθύνθησαν και κατακυριέψανε τη γης;
Μες στην απελπισιά του ο πλαστικός φαλλός
γύρευε να περιτμηθεί·
το ηλεκτρικό αλλελούια παράδερνε
όπως στην αιχμαλωσία του ο γορίλας.
Α η παραφορά του που τον βιάζανε απανωτά
δίνοντας όλα του τα καλλίγραμμα ο γύψος.
Ένα κουρέλι απ' το χαρτένιο Σάββατο
ματαίωνε όλα τα τοπία μέσα μου
από το πρόσωπό σου,
ο χρόνος άσχετος
γάβγιζε τα πρωτοτόκια του.
ΟΔΟΣ ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΩΝ (1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου