Θυμήθηκα του Αύγουστου
του νου που χάθηκε θυμήθηκα με όπια
τις κνήμες σου τη στίλβη τους όπως νησί
ουρανί, τον ήλιο παραλοϊσμένο
την όψη σου εκείνη κ' ένα πέλαγο
στα δυο σχισμένη του ανέμου
ν' ανηφορίζει την πλαγιά του αλατιού
αφροί και θάνατος να χυμούν τα χέρια σου
ως τα φασκόμηλα
να οσμίζονται το χάος που εγινόμουν
τα όπια θυμήθηκα το νου
που εχάθη.
ΟΔΟΣ ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΩΝ (1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου