 |
| Φωτογραφία: Κώστας Τριβιζάς |
"Ω αργά αργά αργά, αργοπορεμένος ο καιρός, αργά
πολύ αργά, και σάπιος ο χρόνος•"
T. S. Eliot/ Φονικό στην Εκκλησιά*
Σ' είδα τα Μεταφυσικά
του Τζόρτζιο ντε Κίρικο Τοπία
να διασχίζεις
τ' Αγάλματα κοιτάζοντας,
στοχαστικώς, τις Έρημες Στοές
αντίκρυ "Το Αίνιγμα της Ώρας."
Για λίγο σ' έχασα
μ' αργότερα (ή, πιο πριν;)
ματιά σου κάρφωνες
στου Πολ Σεζάν
το βλοσυρό "Μαύρο Ρολόι."
Σ' έν' άλλο Σύμπαν εθεάθης
τις Δαναΐδες να παρατηρείς, στιγμιαίως,
πίθους απύθμενους
ματαίως κι αιωνίως να γεμίζουν...
κι ύστερα χάθηκες• οριστικώς• αμαχητί.
Έμεινα εγώ.- Πεισματικά
(άχρονης ώρας η στιγμή
νυχθημερόν στο νου μου λιώνουν τα ρολόγια σου Νταλί)
μ' ανύπαρκτες ελπίδες στίχων μου τα ράκη
διάτρητο Χρόνο κι ανερμήνευτο παλεύω
κάτι απ' τη θύμησή σου μήπως σώσω...
*Σε μετφρ. Γιώργου Σεφέρη.
** πίθους απύθμενους: στην πραγματικότητα επρόκειτο
για πίθους "τετρημένους".
***Το ποίημα αποτελεί προδημοσίευση από την πρώτη ποιητική συλλογή της Αλεξίας Αθανασίου, η οποία επίκειται να εκδοθεί εντός του 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου