Τώρα πίσω από κάθε σκεβρωμένη πάροδο
είν' ο Πρωτέας κουλουριασμένος
θαρρείς κι ο ωκεανός μετατοπίστηκε στη λεωφόρο.
Το πρωί γίνεται το φιδοπουκάμισο
που αν το φορέσω φαρμακώνομαι
το σούρουπο αλάθευτος τοξότης
να ρίχνει ίσια στην αχίλλειο πτέρνα μου.
Ποιος το 'λεγε πως τρις ημερησίως
θα ρίχναμε των αθανάτων τα μυστήρια τοις κυσί;
Πρώτα του δέρματος η ευαισθησία ριγωμένη
να υποχωρεί σαστίζοντας
στ' αντίκρισμα της θάλασσας
ύστερα το οπτικό νεύρο
να βλέπει την εικόνα ανεστραμμένη
κι αργότερα το έσω ους
ν' ακούει εμβατήρια και να λουφάζει.
Το κλεφτοφάναρο
και το στρατί που φέρνει ίσια στη φωτιά
κείνης της μάγισσας της Θέτιδας
που άτρωτη βάφει του δέρματος την πανοπλία
πού είναι τώρα;
Πού είναι τα γερακίσια τα φτερά
για να μ' ασκώσουνε ψηλά
πολύ ψηλά
να μη με φτάνουνε τα βόλια σας
κι ο βούρδουλας εφτάνευρος;
ΣΧΙΣΤΟΛΙΘΟΙ (1984)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου