Ακολουθώντας την παράδοση θα σήκωναν
από την άσφαλτο τα σκοτωμένα νουκλεόνια
με τις κινήσεις και τους τρόπους του πέμπτου
Τερτυλλιανού όταν εθέσπιζε την τελευτή του.
Οι Κορδιλλιέρες κλείνανε και τα ντερβένια,
η μιγαδική μου ονείρωξη έχανε το έκτο πόδι της
εν μέσω αγίων Κλήμεντος και Μάμα των ανατριχιασμένων
από τους ελάσσονες.
Ωχρός αιώνας άπλωνε χέρι κατά τη σκιά μου
ζητούσε το σπέρμα του
ύστερα ξερνούσε τα νεφρά του κατεπάνω μου
που ο ηώκαινος πήρα να τριγυρνώ μες στ' αλατούχα
όπως το σύννεφο
να χαλώ το παρασκεύασμα in vivo θάλασσας και ανέμου
μόλις έπαιρνε να κάνει μήκος να γίνει φλοίσβος
κ' έβαζα χέρι στην κατάληξη ήτα- ή ος
φλοίσβη, φλοίσβος σάμπως σε φλάουτο
να 'νοιγα τρύπες για τους μυστικούς.
Τώρα το διηνεκές είναι μια έννοια κομματώδης
όπως ο Τειρεσίας ή ο τυφεκιοφόρος του
κ' εγώ η επινόηση του συμπαγούς αρ μέσα σε σύρτεις.
Γεμάτος σημασίες κι άλλες τέτοιες σιωπές
μαθαίνω γαύγισμα.
ΟΔΟΣ ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΩΝ (1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου