Βλέμμα σαν φως που διαπερνά
τη λήθη και το πεπρωμένο
Μέσα στον τάφο μου ανασταίνω
τα χθεσινά
Και λέω πως είναι από νερό
το σώμα μου -γι' αυτό θ' αντέξει-
πως επιστρέφω σε μια λέξη
σ' ένα φτερό
Πως είναι η πόλη μου νεκρή
κι έχουν οι φύλακες σαλπάρει
πως ο τυφλός με το λυχνάρι
με λοιδωρεί
Πως ξένο σπίτι κατοικώ
πως μ' έχει ο χρόνος προσπεράσει
και πως η σκόνη θα σκεπάσει
το μυστικό
ΑΓΑΘΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ (1994)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου