Ντύνεται με τον τρόπο του οπιομανή
Το τζην κρύβει την ποίηση του θανάτου
Περπατά βλέπει τον ίσκιο του να
Θρυμματίζεται
Συμμορίες σκυλιά με
Τη φρίκη τρυφερή στο τρίχωμά τους
-Όπως οι φυσαλίδες στη γκαζόζα-
Η ατμόσφαιρα ελαστική
Τον πηγαίνει όπου δεν θέλει
Μπαίνει στο κουρείο
Στον καθρέφτη είναι καλοκαίρι
Βγαίνει χαϊδεύει το δέρμα του απαλό
Κανένα δεν μπορεί να ξεγελάσει
Πηγαίνει incognito στο μουσείο
Ανεβαίνει στην ταράτσα
Ο ουρανός έχει ένα πρόσωπο εμετού
Η πόλη εκπέμπει σπασμούς
Σίγουρα η μέρα δε γλιτώνει.
ΥΠΟΓΕΙΟ ΓΚΑΡΑΖ (1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου