Αλάθητη βουλή νημερτές χάσμα
κάδμεια τα νερολίθαρα που τρέμουν απ' το σπάσιμο του ήλιου
και στριφτοπλέξουδη η μια στην άλλη ρίζα
νεροδεμένη
σε οράσεις πρωινόφυτων χρωμάτων
Με ρουφάνε αχοί βουνίσιοι
και το στάχυ ελευσίνιο σε μήκος, αλλού μ' ακουμπάει
κι ας μου λέει ο Τριπτόλεμος ο Κλέοβις και ο Βίτων
για παραδείσους ύπνων
και το μέσα μου στόμα ας σωπαίνει
και το μέσα μου μάτια -όλα τ' άστρα κρυμμένα απ' την Κίρφι
καθώς έρχεται η πολύφωνη νύχτα-
ας με ιδούνε ως θα λέω:
ένα το θύμα κι ο φονιάς κι ένα το κρίνο
δίδυμης ρίζας
κι απ' της ίδιας βροχής τον πολύστομο λόγο ειπωμένα
εδώ στου θεού το αετοδρόμι
Η ΑΣΩΜΑΤΗ (1983)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου