 |
| Δια χειρός Γιάννη Μόραλη |
Για ώρες κοιτούσε μηχανικά το ρολόι του
κι ούτε ήξερε πού και γιατί κοιτούσε
Ώσπου κάποιαν ώρα, σα να ένιωσε μέσα του
ένα ξαφνικό ανοιξιάτικο αστραπόβροντο, τρομακτικό και ζωογόνο,
σα να ξύπνησε μέσα του κάτι,
σα να του 'γινε κάποια αποκάλυψη
Κοίταξε και πάλι το ρολόι και κατάλαβε
Άφησε το βαρύ ποτήρι με τη λιγοστή μπύρα που 'χε απομείνει
κι είπε:
«Χρειάζομαι περισσότερο ουρανό!»
Ύστερ' από χρόνια, ευτυχισμένος πια,
θυμότανε τον τρόμο από κείνο το φοβερό αστραπόβροντο
και μια βεβαιότητα εγλίστρησ' απ' τα χείλη του:
«Ό,τι φοβόμαστε μας δίνει ζωή»
23.VII.2014
Βασίλης Πανδῆς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου