Στις αρχές Νοεμβρίου ήμασταν εκεί·
εκεί, στα σαγόνια του Ταρτάρου·
εκεί, στο χείλος της αβύσσου,
που μας σπρώξανε οι θέλησες των ισχυρών του κόσμου·
εκεί, για να υπερασπίσουμε
ένα κομμάτι γης όλο φως
που μας ανήκει
Μέσα στα χιόνια πορευόμαστε μέρες και νύχτες -
αλλά αυτό δεν κάνουμε πάντα
τόσες εκατοντάδες χρόνια;
Μέρες και νύχτες διαβαίναμε μέσα στα χιόνια,
βλέποντας χέρια και πόδια συντρόφων να κόβονται,
μα αποδείξαμε πως είν' η δύναμη της ψυχής
μεγαλύτερη από κείνη του χρυσού ή των όπλων
Μεθύσαμε με τ' αθάνατο κρασί του '21,
όπως το 'θελε ο ποιητής
Τις μαχαιριές στα πλευρά και στα στήθη αντέξαμε
κι οι Διγενήδες ήμασταν
που το Χάροντα νικήσανε στα μαρμαρένια αλώνια,
διδάσκοντας
πώς ο άνθρωπος θα νικήσει
Όλοι αποχτήσαμε κόκκινα μάτια και ασπρισμένα γένια -
Το μόνο που μας απόμεινε
κόκκινα μάτια κι ασπρισμένα γένια
μαζί με μια καρδιά γαλανόλευκη -
πιο γαλανόλευκη από πριν
21.X.2014
Βασίλης Πανδής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου