Κύμα υπερπηδήσεως των βράχων της εσπέρας
Τα θερινά ξενοδοχεία μάς φωνάζουν
Καλούν τις κνήμες των παιδιών λευκά πουλιά
Και τα βυζιά των δεσποινίδων κύματα
Μ’ όλα τα χάδια των χειλιών και της παλάμης
Της ενοράσεως των διαρκών ερώτων
Απ’ τη στιγμή που πόντισε στην άκρη
Το πιο χαρούμενο καράβι του πελάγους
Σπέρνοντας ρύζι στις γλυκειές στιγμές
Σουρώνοντας την θάλασσα μεσ’ στο μαντήλι
Κάποιας κρυφής αγάπης στη σοφίτα
Του τελευταίου σπιτιού
ΕΝΔΟΧΩΡΑ (1945)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου