Περπάτησα σήμερα νιώθοντας κούρος.
Είχα κάτι λέξεις. τις απόδιωξα στ’ άχρηστα
χωρίς ιστορία.
Περπάτησα και χτες αλλά σήμερα είν’ άλλο.
Κι ωστόσο αρχαιότερο περπάτημα – όχι! –
ποτέ μου δεν έζησα.
Τι γινετ’ εδώ; Ποιος χειρίζεται ζόρικα
την οφθαλμαπάτη;
Στράφι τα ηρακλείτεια στράφι η επιστήμη.
Συντάσσω δοκίμιο;
Μα όμως αισθάνομαι το άδειο μου κεφάλι
χειρόβολο από ηλιαχτίδες.
Ανάληψη της διάνοιας με κοχλαστό λιοπύρι.
ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ (1986)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου