Γιώργος Σαραντάρης: Μακριά κλαίνε τα σύννεφα

Μακριά κλαίνε τα σύννεφα
Όλος ο παράδεισος θρηνεί
Πελώρια παιδική ηλικία,
Πέφτουνε αναρίθμητα τα φτερά μας στο κενό

Στένεψε η αναπνοή του κόσμου
Γλίστησε η χαρά
Η ορμή των παιδιών μας
Στο χάος - αποκάλυψη
Και πάψαμε με βία το θόρυβό μας.