Έκτωρ Κακναβάτος: Δικός μας άνθρωπος

Απ' έξω τίποτα το ιδιαίτερο,
όπως όλοι μας.
Δυο κάτω άκρα    δυο άνω.
Είκοσι δάχτυλα που εξημερώνονταν τον ύπνο.
Ο δείχτης ο μέσος ο αντίχειρας
στερεά γωνία
σαν έσμιγε η ψυχή με ίσκιους.
Κρανίο έγχορδο όπως όλοι μας.
Τα ζυγωματικά σε ασταθή ισορροπία
δείγμα ευαίσθητου μουσικολόγου.
Βάδιση κανονική.
Επάγγελμα δικτυωμένος μεταρσιωτής
νομικών προσώπων.
Φρονήματα ελαφρώς σπογγώδη ποδοσφαιρικά
σου λέω τέλειος·
καθόλα σύμφωνος με τις προδιαγραφές
του τεταρτογενούς, της αποστολικής μας
διακονίας,      δικός μας άνθρωπος...

Μόνο που -ώρα φεγγαράδας- βρε παιδί μου
εκείνη η διαφάνεια στο δέρμα του
φέγγιζε όλος από μέσα του αλλιώτικος
με τη χοάνη προς τα πάνω παραβολικός
το κεφάλι κάτω
τα πόδια  δ ι ε σ τ ώ τ α  τον ανήφορο
κέντρο συμμετρίας το δωδεκαδάχτυλο
σημείο πως κάποτε είτανε πηγάδι
το χέρι του χωμένο ως τον ώμο
στο λάρυγγα του φεγγαριού
έπαιρνε μηνύματα.

Ύστερα πόρτα πόρτα
πουλούσε σπέρμα πρωινό
και προσωπεία.

(1973)


ΔΙΗΓΗΣΗ (1974)