Μάταιος κόπος ανέλπιδος
οι σαράντα αξίνες που αστράφτουν ατσάλι
η ρίζα του τετράνευρου και της αγριορίγανης
τραβάει τρεις οργιές του βάθους.
Θα μείνουμε αδελφοί του χαλαζία
κι άγρυπνες πεταλίδες των βράχων
ίσαμε ν' αγναντέψουμε τις ανθισμένες κοκοκιές
να πλένε στο μαβί τους
που σημαίνει πως πάει πια
στρατίζει η νέα γενιά.
Τότες μπορούμε να της παραδώσουμε
τ' όσιο πείσμα μας
ντυμένο στ' άμφια και στα χρυσά
ας ακουστεί τότες ύστατο χαίρε
στο κρύο μάγουλο, ο τελευταίος ασπασμός.
ΣΧΙΣΤΟΛΙΘΟΙ, 1984
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου