Πέτρα πατρίδα
Πότε το άγαλμα μιας ανέκδοτης ωραιότητας
και πότε ο λίθος
στην κεφαλή των τέκνων σου εμφύλιος
Πέτρα πατρίδα
Πότε νησί που ανθεί ορθόπλωρο
και πότε θήκη τάφου
Πότε ψωμί να ξεγεννάς
πότε τα δόντια μας να τα συντρίβεις
Πέτρα πατρίδα
Πότε ένα όρος που μαστεύει τα ουράνια
πότε τροχός το δρεπάνι που οξύνει
το έμπορο
πότε το τείχος που μας κλείνει
έξω απ' το ήρεμο
Και πάντοτε το ποίημα που με υποσκελίζει
Πέτρα πατρίδα
Πότε γυμνή εξορία
και πότε ο τόπος όπου συνάζονται οι πολλοί
και κλώθουν παραμύθια ελευθερίας
Πότε της φλόγας μήτρα
πότε ο λίθος όπου βηματίζει η δημοκρατία
πότε του Προμηθέα το εγκάθειρκτο άλγος
Κι άλλοτε πάλι γραφή απόκρημνη
που σε πετάμε πίσω μας
μην και μας κάψει το νόημα του μαύρου σου
Κι ανέρχονται τότε όντα της γης
ο Έλλην η Μελανθώ η Πρωτογένεια ο Αμφικτύων
να υπάρξουν το ερώτημά τους το πύρρειο
«Και σα βουβή, και σαν τυφλή,
και σαν το λίθο στέκεις»
μητρίδα μου
οπού με θέλει ποταμό
μα εμέ καρκίνος μ' έχει της δίψας
και του πέλαγου τ' ατρύγητου ο πόθος
Εύφορη των δακρύων
αγαπημένη όσων δεν σε κατέχουν
και των κατόχων σου νόμισμα
Κυλάς και τρέχεις του χαμού -
μ' αλλιώς, χαμένη θά 'σουν
ΛΙΘΙΝΗ ΕΠΟΧΗ (1999)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου