Πατρίδα, σαν τον ήλιο σου ήλιος αλλού δε λάμπει.
Πώς εις το φώς του λαχταρούν η θάλασσα κ' οι κάμποι,
Πώς λουλουδίζουν τα βουνά, τα δάσ', η λαγκαδιές
Στέρνοντάς του θυμίαμα μυριάδες μυρωδιές!
Αφρολογούν η ρεματιές και λαχταρίζ' η λίμνη,
Χίλιες πουλιών λαλιές ηχούν, της ομορφιάς του ύμνοι,
'Σ άπειρ' αστράφτουν χρώματα παντού λογής λογής
Τ' αγέρος τα πετούμενα, τα σερπετά της γης.
Κι' αυτός σηκόνει τ' αλαφρό της καταχνιάς μαγνάδι
Κ' η κάθε στάλ' από δροσιά γυαλίζει σαν πετράδι,
Η κάθε αχτίδα του σκορπά με την αναλαμπή
Χαρά, ζωή και δύναμι κ' ελπίδα όπου κι αν μπη.
Φαντάζεις σαν τον ήλιο σου κ' εσύ, καλή πατρίδα,
Και μάγια σαν τα μάγια σου 'ς τον κόσμο αλλού δεν είδα.
Η γη σου είναι παράδεισος, κ' αιώνια γαλανός
Γύρω σου καθρεφτίζεται στο πέλαγ' ο ουρανός.
Κ' η νύχτες σου με τ' άστρα τους, με τη γαλάζια πάστρα,
Με τ' αηδονολαλήματα, τρεμάμενα σαν τ' άστρα,
Με το φεγγάρι 'που περνά, σαν όνειρο ευτυχιάς,
'Σ τη μέση της απέραντης ουράνιας ησυχιάς,
Η νύχτες σου δροσοβολούν χιλιόπλουμα λουλούδια
Και 'ς των παιδιών σου τες καρδιές αμάραντα τραγούδια,
Σταλάζουν εις τα σπλάγχνα τους θεράπειο λησμονιάς,
Ελευτεριάς αγάλλιασι και μίσος τυραννιάς.
Μάγεμ' ασημοΰφαντο, φως μαργαριταρένιο,
Λυόνονται 'ς ένα χάραμα ξανθό, μαλαματένιο.
Γιομάτος μόσχους και δροσιές ο Ζέφυρος τερπνά
Μεσ' απ' αγάπης φαντασιές τα πλάσματα ξυπνά.
Κι' ανάμεσα στα χρώματ' από χίλια ουράνια τόξα,
Προβαίνει πάλ' ο ήλιος εις όλη του τη δόξα,
Και, σαν του μεγαλείου σου σύμβολο φωτεινό,
Εως 'ς το χρυσό βασίλεμα λάμπει 'ς τον ουρανό.
Ελλάς, το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει
Και δίχως γνέφια τους καιρούς η δόξα σου διατρέχει.
Όσες φορές ο ήλιος σου να σε φωτίσῃ ερθή,
Θε να σ' ευρή πεντάμορφη, στεφανωμένη, ορθή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου