Ανδρέας Ζαρμπαλάς: Κέρκυρα

Πλησίασε και λίγο, λοιπόν, και λίγο
όσο να πιάσω ένα κλωνάρι από τις ελιές σου,
να χαϊδέψω τις στέγες των σπιτιών σου,
να μαζέψω λίγο χώμα στο πλοχέρι και να νιώσω
να μυρμηγκιάζει το κορμί μου,
να αράξω στο γιαλό σου την παλάμη μου σαν σανίδα
απ’ το καράβι του Οδυσσέα,
να πιαστώ από ένα βράχο σου και να ξεκουραστώ,
να ξεκουραστώ…

Χρόνια τώρα μια κάνη σημαδεύει τη ζωή μας ίσια
στο μέτωπο
κι εμείς δεν μπορούμε να στρίψουμε.

Πλησίασε και λίγο! Τι στάθηκες, καημένη Κέρκυρα,
μπλάβο καράβι πέρα στ’ ανοιχτά;