Ματαίως έψαχνα τις λέξεις χθες
που μεταφράζουν μεγαλύτερη αγιότητα
από εκείνη των γυμνών κορμιών μας,
άλλον άνεμο, και πιο μεγάλον,
άλλες χειρονομίες πιο ελεύθερες από δεσμεύσεις
στον ηλιακό χορό μέσα της ύπαρξης.
Και ποιάν ασήμαντη φλυαρία εκράδαινα,
τη χαρά για να πω του αρώματος
που έπλεε στον πρωινό αέρα...
Και άναυδος έμεινα σαν πήγα να το πω,
όταν με σάρωσε, όταν με λάβωσε ο άνεμος
κι έχω γίνει του φωτός μελλοθάνατος.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου