«Την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ τη συνάντησα για πρώτη φορά στη Βοστώνη όπου είχε έρθει καλεσμένη του Poetry Room του Harvard να διαβάσει ποιήματά της. Έτρεξα φυσικά εντελώς ψαρωμένη να συναντήσω από κοντά την μεγάλη κυρία της ποίησης. Δεν είχα ακούσει τίποτα γι αυτήν, μόνο τα ποιήματά της ήξερα. Προετοίμαζα λοιπόν τον εαυτό μου να συναντήσω ένα άτομο σεβαστικό, εμφανώς στοχαστικό, με τη σφραγίδα της σοφίας στο κούτελο.
Ε, λοιπόν η Κατερίνα έκανε στάχτη την προετοιμασία μου μόλις μπήκε στο δωμάτιο σα σίφουνας, με ανοιχτά τα χέρια και το πλατύτερο και βροντερότερο γέλιο που είχα αντικρύσει ποτέ. Αγκάλιαζε και φιλούσε τους φίλους της σαν να έδινε και να παιρνε κομματάκια ζωής- και ήταν πολλοί κι απ΄όλες τις φυλές.
-Κυρία Ρουκ, δεν σας είχα έτσι στο μυαλό μου, της είπα αργότερα στην αναπόφευκτη ταβέρνα
-Άσε μας με το μυαλό σου χρυσό μου, είπε αυτή και με χτύπησε συγκαταβατικά στην πλάτη. Σημασία έχει ... αυτό (έδειξε τη σαλάτα). Σημασία έχει αυτός (έδειξε το νόστιμο σερβιτόρο, φοιτητή της θεολογικής).
Αρχισα να γελάω κι εγώ.
-Άσε το μυαλό σου και κοίτα τη ζωή, κατέληξε και με ξέχασε. Στράφηκε στο φίλο της που της έλεγε κάτι από απέναντι.
Γύρισα σπίτι και ξαναδιάβασα τα ποιήματά της προσπαθώντας ν' αφήσω το μυαλό μου απ΄έξω. Ήταν η πιο εορταστική εμπειρία της χρονιάς.
Ευχαριστώ Κατερίνα .Δεν έχω ακούσει πιο έγκυρη συμβουλή από πιο κατάλληλο (και το πιο χαμογελαστό) στόμα.»
(από ανάρτηση στο προφίλ της Λένας Διβάνη στο facebook)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου