Μαζεύω πέτρες γραμματόσημα
πώματα από φάρμακα
σπασμένα γυαλικά
πτώματα από τον ουρανό
λουλούδια
κι ό,τι το καλό
σ' αυτόν τον άγριο κόσμο
κινδυνεύει
ψηλά κοιτάζω σαν χαρταετός
ο Σταυραετός να φεύγει
αγγίζω δίχως φόβο
ηλεκτροφόρα σύρματα
αυτά δε με αγγίζουν
ο ήλιος μαζεύει τις ημέρες μου
γελώντας
μονάχα η ψυχή στ' αυτί μου
ψιθυρίζει λέγοντας
σκοτείνιασε, σκοτείνιασες
γιατί:
γιατί είσαι τρομαγμένος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου