Τραγουδώ τραγωδία. Δήλωσα σκύλος και δεν αλλάζω. Διασκεδάζω λυπούμενος και ίσως απαρηγόρητος. Επιμένοντας πως υπάρχω. Βέβαια, είναι αστείο, μα ο κόσμος είναι συνονθύλευμα από ανέκδοτα κι ανάμεσά τους η ποίηση. Και να σκεφτείς πόσοι δόκτορες ταλανίζονται και ταλανίζουν το ανθρώπινο γένος με ζαχαρωτά θεωριών και τρέχα γύρευε... Εμένα, Κατερίνα, δεν κατόρθωσε να με κοροϊδέψει κανείς. Αυτό είν' όλο.
«Μικρός διάλογος με τον Νίκο Καρούζο (μιλάει με την Κατερίνα Δασκαλάκη)», Το Δέντρο, τεύχ. 4-5, Ιανουάριος - Μάρτιος 1984
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου