"Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων
και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι."
Κ. Γ. Καρυωτάκης / Φθορά
Μικρός Σαμουράι τολμηρά, σπαθιά του φοράει κοφτερά
κι ορμά σε Δρυμό ( σαν φωτιά ) που οι φήμες ουρλιάζουν: "Κρατά
νεράιδες και δράκους στοιχειά, που κόβουν ζωής την τροχιά."
Εμπόδιο μπροστά ο Δισταγμός, πανούργος της Τόλμης χαμός.
_"Φοβάσαι" φωνάζει ο φρικτός, "για σέναν ο Δρόμος κλειστός."
_"Σαγίτα σου στέλνω" ο μικρός, κι ο πρώτος εχθρός του νεκρός.
Πιο πέρα κοιτά Λυγερή, λευκό της μετάξι φορεί.
_"Φιλί" η Λησμονιά του ζητεί, τη Μνήμη του αλήθεια απαιτεί.
_"Μαντήλα σου κλέβω" ( σιγή• ) και τ' άτι μακριά τ' οδηγεί.
Δυνάστης γεννάει τις Πληγές, του Κόσμου χαλάει τις Αυγές.
_"Κατάνα αν μου δώσεις διπλές, τον Πλούτο προσφέρω_ τι λες;"
_"Δικές σου" απαντάει με ιαχές, λεπίδες τινάζονται οχιές.
Στο τέρμα το Χρόνο απαντά, κι ο Γέρος με δόλο ρωτά:
_"Τους πάντες νικάς σαν παιδιά• με 'μένα διαθέτεις καρδιά;"
_"Χάι, σούρικεν στέλνω σειρά" του Γέρου τρυπάει τα πλευρά.
Μα... ο Νέος κυλιέται απνοής: _"Αισθάνομαι τέλος ζωής•
αδύναμος γέρνω στη γης, σε γήρατος φρίκη πληγείς!"
_"Εγίνης ( που να φανταστείς! ) του χρόνου σου, ναι, ο χαλαστής."
Γερνά ο Σαμουράι ξεψυχά, το γέλιο σου Χρόνε αντηχά...
*Κατάνα: Ιαπωνική σπάθη μάχης.
*Σούρικεν: Αστέρια μεταλλικά κι αιχμηρά
που ο πολεμιστής τα πετάει
με ορμή στους εχθρούς του.
Δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική ανθολογία:
Ο Χρόνος και ο Λόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου